ای جان جهان  افروز  بیا                           وی  شاهد  عالم   سوز  بیا
ای خاک درت جام جم  ما                           آیا  خبرت  هست  از غم ما
ای مرهم سینه خسته ما                            وی مونس قلب شکسته ما
ما بلبل شور انگیز توایم                           ای  تازه  گل   نورسته    ما
در نغمه گری دستان تواند                          در  گلشن  وحدت  دسته ما
پیوسته بود تا  نفخه صور                          این   زمزمه    پیوسته   ما
کی حلقه شود بر گردن یار                         این دست به  گردن بسته ما

      شاعر:آیة الله شیخ محمد حسین غروی اصفهانی(استاد آیة الله بهجت)

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

                                         بسم الله الرحمن الرحیم 
                                 السلام علی ربیع الانام و نضرة الایام 

آهان چیزایی یادم اومده که میخوام  بگم ...
یه حدیث از امام صادق خوندم این یکی دیگه کلا منو تعطیل کرد ....!!!
چی بود ؟ حضرت فرموده اند : اگر من حضرت حجت را درک کنم خدمتگزارش خواهم شد ...!!!
این یکی دیگه یعنی ....!!!
این چنین نازنینی رو دارم ناراحت میکنم ... فکر میکنم نور چشمشم ولی نگو که دشمن درجه یکشم با این جهل مسخرم...!!!
آه از دست این روزگار که همه چیز منو کرده خیال پردازی... چقدر به دلم صابون زده بودم... ولی انگار همش ....!!!
درد دله دیگه ... پیش میاد دیگه ...!!!
اما اصل مطلبی که میخواستم بگم ... وای
روز تابان :
اخگر فروزان خورشید طلوع می کند، تاریکی شب را می درد. تیرگی ها را می برد و روز تابان را با تمام جلوه هایش آشکار می سازد.در پرتو روشنایی روز، گرمی به زندگی باز می گردد، خون تازه ای در رگهای حیات طبیعی و اجتماعی انسان ها و سایر موجودات زنده به جریان می افتد، کوشش و فعالیت بار دیگر آغاز میشود و دلها لبریز از نشاط و امید می گردند.
اگر همیشه شب بود چه می شد؟!
اگر روز هرگز پدید نمی آمد چه فاجعه ای به بار می آمد ؟!
اگر تابش آفتاب و جلوه روز پس از ظلمت و سیاهی شب فرا نمی رسید چه وضعی رخ می داد ؟
روز، چه نعمت بزرگی است. روشنایی روز چه شادی آفرین و دل انگیز است. نور خوشید فروغ روز چه زیبا و حیات بخش است.خدای مهربان این موهبت را در قرآن بیان کرده و به آن سوگند یاد نموده و فرموده :"و النهار اذا تجلی" قسم به روز، هنگامی که جلوه گر شود.
مهر نورآفرین و فروزنده ماه سوسن نیز «روز تابان» است که وقتی قیام کند ظلمت و تیرگی را از صفحه زمین بزداید و جهان را سرشار از درخشندگی و حیات سازد.از این رو در بیانات پیشوایان اسلام ـ علیهم السلام ـ آیه فوق که در سوره مبارکه «لیل» آمده، به وجود مقدس حضرت مهدی ـ سلام الله علیه ـ تأویل شده است.محمد بن مسلم از پنجمین امام شیعه ـ امام باقر صلوات الله علیه ـ معنای این سخن را سوال نمود. حضرت چنین فرمودند: روز تابان، همان حضرت قائم علیه السلام است که از دودمان ما اهل بیت می باشد هنگامی که قیام کند دولت بر حقش بر باطل پیروز گردد.
جابر بن یزید از حضرت صادق ـ صلوات الله علیه ـ نقل کرده که درباره حقیقت این آیه فرمودند :
منظور از این ـ وحی آسمانی که فرموده : سوگند به روز، هنگامی که آشکار گردد ـ حضرت قائم علیه السلام است، زمانی که بپا خیزد.
انشاءالله که بزودی زود ندای انا المهدی آقامون میاد...!!!
ما رو هم دعا کنین که از این توهمای.... دست ور دارم بیام تو راه بلکه یخورده فقط یخورده از غم امام زمان کم بشه ...!!!
هر دری بسته شود جز در پر فیض حسین این در خانه عشق است که باز است هنوز

یا علی ...
دست نوشته ر.چ.م.ن

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

زندگی اجتماعی - سیاسی امامان صحنه‌ی تامل برانگیز احساس مسئولیت ائمه‌ی معصوم در جهت حفظ دین و توسعه‌ی آگاهی و شعور است. پایبندی به اصول و مبانی دین در کنار توجه به اوضاع و احوال جامعه، سبب شده است تا مطالعه کنندگان تاریخ، مشترکات و تفاوت‌های قابل توجهی را در زندگانی آنان شاهد باشند.‌
پس از شهادت حضرت رضا (علیه السلام)، رویکرد عباسیان نسبت به ائمه در ظاهر نیز روی به تندی و شدت گذاشت. امام جواد (علیه السلام)، به بغداد فراخوانده شد و مأمون به رغم اکراه امام جواد (علیه السلام)، با هدف کنترل هر چه بیشتر امام و نیز بازسازی چهره‌ی خود در جامعه به عنوان قاتل حضرت رضا (علیه السلام)، دخترش را به عقد امام درآورد و بدین ترتیب شبکه‌ی جاسوسی خود را تا عمق خانه‌ی امام نفوذ داد.
در زمان امام هادی (علیه السلام)، اوضاع یک پله‌ی دیگر بغرنج‌تر شده بود. حکومتیان که دیگر نظیر گذشته تنها از نژاد عرب نبودند، بر اساس تیره و نژاد به گروه‌های قدرت‌طلب درون دولت عباسی تجزیه شده بودند. آشکارترین اثر این اتفاق، زوال هیبت و عظمت مقام خلافت بود.
ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

امروز زمین آغوش گشوده است تا بار دیگر انسان پاکی از سلاله خاندان پیامبر(ص) را در خود جای دهد و او را به حیاتی برتر از این دنیای دون و در کنار اولیا و انبیا نوید دهد. شهادت جانگداز آن امام همام،امام علی النقی(ع) را به عموم شیعیان جهان تسلیت می گوییم.

 هدیه امام هادی...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

چشمه جاری شکافنده علم ها در بیابان خشکیده دانش جوشیدن گرفت و جان جویندگان علم و معرفت را از زلال پر برکت خود سیراب ساخت. شیعه نشان افتخار دیگری بر گردن آویخت و بر این پیشوای معصوم خود بالید. ای افتخار شیعه که در ضیافت خانه حوزه ها و دانشگاه ها سفره پر نعمت دانش تو گسترده است، میلاد مسعودت را گرامی می داریم.
ماه محرم ماه حماسه خونین و همیشه جاویدان کربلا با کوله باری از غم و اندوه سپری شد و در ایام صفر با غم سنگینی که از لاله های خونین دشت کربلا بر دلهایمان همیشه باقی است، در شب میلاد آخرین بازمانده کربلای عطش، اشکهای چشمانمان مضاعف میشود و طپش قلبمان سنگین تر از دیروز و دستهایمان بر پنجره های سخت قبرستان غریب و دلگیر بقیع گره میخورد، آنجا که مأوی شکافنده دانش هاست.
چشم هایت را می بندی و دیوار بقیع را در برابرت می‌‌‌‌یابی و آنگاه که شبکه های پنجره را لمس می‌کنی مرغ جانت پر می کشد که بر مزار های مطهر و پاکشان حضور یابی، صورت بر خاک معطرشان بگذاری و با سوز دل غربت اشان را گریه کنی. این جا مدینه است این جا بقیع است و این چهار بقعه تاریک و مظلوم ... چهار قبر مظلوم را می‌نگری که تنها با سنگی بر روی آنها نشان از مزار شریف گلی از بوستان محمد (ص) دارند.
گل ستاره وجود حضرت باقر در آسمان شیعه تابیدن گرفت؛ اما آسمانی که رخت ماتم بر تن نموده، عزادار دیگر ستارگانی است که ابرهای کینه و سنگ دلی در کربلا، جلوی درخشش آنها را گرفته اند.
امام شکافنده دانش ها که جامع علم و منبع دانش و مشهور به فضیلت و بینش است و درجه علم و دانشش بالاتر از فهم بشری، امام پایداری و تلخی چشیده ای  از حماسه عاشورا که پیمانش با خدا غیر قابل تردید و فضیلت و کمالش غیر قابل انکار است امام علم که چشمه‌های جوشان دانش و فنون و حکمت از اندیشه های این بابغه دین می جوشید و می‌تراوید و اوراق زندگی اش سراسر سرشار از احادیث روایت‌‌ها و کلمات قصار و نصیحت هاست.
شب میلادش، فضای ساکت و آرام مدینه، مبهوت نورافشانی خانه گلین امام سجاد (ع) است و فروغی نورانی، آسمان مدینه را روشن کرده است؛ نوری که از چهره معصوم و منور نوزادی مبارک به آسمان ساطع است. چشمه جاری شکافنده علم ها در بیابان خشکیده دانش جوشیدن گرفت و جان جویندگان علم و معرفت را از زلال پر برکت خود سیراب ساخت.