نشریه منتظران ظهور  _ شماره 25

بسمِ ربّ الشّهدا و الصّدّیقین

باذن  ا.. و اذن رسوله و اذن مولانا امیرالمؤمنین و اعوذ با.. من نفسی

یا أَیُّهَا الْعَزیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ ا..َ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقین

ای آنکه عزّت و زیبایی برای اوست، ای آنکه توانایی و کمال برای اوست، ای آنکه ملک و جلال برای اوست، ای آنکه بزرگ و برتر است،
 ای بوجود آورنده ابرهای بزرگ و سنگین، ای آنکه ستیزگیِ سخت از اوست، ای آنکه سرعت در محاسبه از اوست، ای آنکه سخت کیفر است،
ای آنکه پاداش نیک نزد اوست، ای آنکه اصل کتاب نزد اوست.                                                                        (فراز چهارم دعای جوشن کبیر)

حمد و سپاس مخصوص خدایی است که اجابت می کند (جواب میدهد) وقتی صدایش میکنم و میپوشاند بر من تمام زشتیها را و من نافرمانیش کنم! وعظمت میدارد نعمت را بر من و من نمیتوانم شکر وی را به جای آورم. چه بسیار موهبتهای گوارایی که بر من بخشیده است و چه پیش آمدهای بزرگِ ترسناکی را که از من دور کرده و چه خوشیهای شگفت انگیز و جذابی که به من نمایاند. پس ثنا گویم بر او ستایش کنان.    (فرازی از دعای افتتاح)

مِنَ  المَملوک اِلی المالک :

خداحافظ جوشن کبیر، خداحافظ شبهای قدر که قَدرتو اونطور که باید ندونستیم (ندونستم!)، خداحافظ سحرهای زیبا (بُعد انسانی!)، خداحافظ سفره افطار (بُعد حیوانی! البته به شوخی؛ که همه لحظات ماه مبارک رمضان بعد انسانی و روحانی است)، خداحافظ روز قدس با همه
جَنگُولَک بازیهاش و شعارهای جدیدش!! و رنگ و پرچم و پلاکارت ها و بطری آب ها در دست روزه داران! و نقاب ها و ... (به دلایل امنیتی، سیاست بازی! سانسور شد؛ حالا یکی بگه تو که همه رو گفتی پس سانسورش کجاست کلاس میزاری؟ آهان؛ یه چیزایی رو نمیشه گفت، آخه
می ترسم مثل بعضی ها که نمیگم کی قاطی کنید! بگذریم قرار بود از سیاست نگیم!! و ببوسیم بگذاریم کنار سیاست رو و بشیم سکولار!!)،خداحافظ عید فطر، یکی از نشانه های شکوه و قدرت و عزّت اسلام، خداحافظ مهربون!، آره، مهربون که فقط صفت آدمای مهربون نیست، میتونه غیر از انسان و حیوان، صفت هر نعمتی هم که پروردگار به ما عنایت می کنه باشه، بستگی داره تو چقدر با اون انس بگیری! خداحافظ مهربون!، خداحافظ مهربون!، خداحافظ قشنگترین مهمونی، خداحافظ ضیافت ا...، ای خدا کمک کن ظرف وجودمون رو - بیشتر - صیقلی کنیم که معرفتت بیشتر توش بریزه.

گفت پیغمبر^{(صلی ا.. علی و آله)} به دامادش علی^{(علیه السلام)}          صیقــــلی کن صیقــــلی کن صیقــــلی!

البته هر کس به توان و ظرفیتش بهره برد از این ماه پر عظمت؛ ولی این کجا و آن کجا!

* بی مقدمه برگشت بهش گفت: میدونی از رمضان تا محرم 110 روز فاصله هست؟! یه لبخندی بهش زد، مِن باب اینکه حرفشو گوش کرده باشه (حقوق گوینده رو رعایت کرده!) ولی این حرف یکم تأمل لازم داره نه لبخند! تفکر لازم داره نه شنیدن صرف!. رفت تقویم رو نگاه کرد. دقیقتر بهتون بگم از شب ضربت خوردن امیرالمؤمنین^{(علیه السلام)} (یعنی 19 رمضان) تا غروب روز عاشورا (یعنی 10 محرم) 110 روز (که به حروف ابجد میشه علی!!) فاصله هست. اهل بازی با اعداد و ارقام زیاد نبود، ولی از بعضی چیزا نمیشه گذشت. آره قانون ما انسانها اینه که بعضی وقایع مقدمه بعضی وقایع دیگه میشه ... چطور بگم؛ یعنی اگر بعضی اتفاق ها نیافته خیلی از وقایع و اتفاقات بعدی نخواهند افتاد (به قول معروف بستر سازی میشه). سر بسته بگم، چون هممون می فهمیم چی دارم می گم. صِرف شور فایده نداره رفیق! صِرف گریه فایده نداره دوست من! اهل بیت گریه کن خالی نمی خوان، اشکی که از روی معرفت ریخته بشه دُرّ کمیابه!، اینکه نتونیم حوادث رو به هم ربط بدیم و درس بگیریم، خون پایمال کردیم، کلاهمون پس معرکه هست، نمونش هم همین بازی های اخیر (اَه بازم سیاست!) بگذریم ولی تفکر کنیم، تفکر!!!!.   

ای خدا آنقدر معرفت به ما بده که شعور! داشته باشیم و بفهمیم (هر چند واقعاً سخته فهمیدنش!) و درک کنیم (اگه درکمون برسه!) که از آدم تا خاتم^{(علیهم اسلام)} و از احمد^{(صلی ا.. علیه و آله)} تا مهدی^{(عجل ا.. تعالی فرجه)}، از دندان شکسته تا خون دل خوردن، از هفتاد زخم کاری تا  بیابان گردی، از سیلی و پهلو تا غربت، از فرق شکافته تا غیبت، از جگرها تا مهجوریت، از قل و زنجیرها و اسارت ها تا اضطرار، از سرها و دستهای بریده تا خون گریه کردن، از زندانها و دعاها و سکوتها و گریه ها تا مضطر نهایی و حقیقی، همه این مصیبت ها و سختی ها و آوارگی ها برای این بوده که بعضی از ما انساهای بی شعور!، اصلاح می کنم: که منِ بی شعور! بفهمم و بدانم و درک کنم و وصل بشم به همون پروردگاری که من رو آفرید و پرورشم داد و نعمت رو بر من ارزانی داد و حجت رو تمام کرد ولی من ...!

اللهم اهدنا الصراط المستقیم و اللهم الرزقنا معرفتک و معرفت انبیائک و اولیائک و حجتک.

شکر پروردگار را ماه رمضان آمد و حیف که زود تموم شد، واقعاً زود تموم شد. این میانبری که برای من و امثال من که خیلی خیلی عقبیم از قافله، بهترین فرصت برای ساختن و پی ریزی بود (بازم هست از این میانبرها). استفاده شد ولی ... :

یک چشم زدن غافل از آن شاه نباشیم                 شاید که نگاهی کند آگـــاه نباشیم

لطفاً از این شعر نرید تو وادی دیدار رُخ حضرت^{(عجل ا... تعالی فرجه)} که:

پاک کن دیده و وان گه سوی آن پاک نگر            چشـــم ناپاک کجا دیـدن آن پاک کجا

نه، «منظورم از نگاهی»، یعنی توجه، یعنی عنایت، یعنی دست گیری، یعنی هدایت؛ و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا.

* گفت: فاصله رسیدن تا بهشت فقط یک چشم به هم زدنه!!

بی تفکر! بهش گفت: "اووووه! خر من از پل صراط که می خواد عبور کنه خیلی طول میکشه ... تازه اگه عبور کنه!!"

ولی بعدش به جملش خیلی فکر کرد ... شما چی فکر می کنید؟ و چی برداشت می کنید از حرفش؟

خرما نتوان خورد از آن خــــار که کشتیم       دیبا نتوان کرد از آن پشــــم که رِشتیم

پیـری و جـوانی پی هم چون شب و روزند       ما شب شد و روز آمد و بیـــدار نگشتیم

بعد این شعر رو خوند:

ز دست دیده و دل هر دو فریاد     که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنـجری تیغـش ز فولاد     زنـم بر دیـــده تا دل گـردد آزاد

آره امان از این چشم، نه بهتر بگم، امان از این نفس سرکش!

 **

امیرالمؤمنین^{(علیه السلام)} در قرآن (وَ مِنَ النَّاس) :

خداوند در سوره بقره آیه 207 می فرماید: «وَ مِنَ النَّاس مَن یَشرِی نَفسَهُ ابتِغَا ...» بعضی از مردم، جان خود را برای خشنودی خدا
می فروشند و خداوند در مورد بندگان مهربان است.

یکی از آیاتی که درباره امیرالمؤمنین^{(علیه السلام)} نازل شده، مربوط به شبی است که آن حضرت، برای حفظ جان پیامبر^{(صلی ا.. علیه وآله)} در بستر ایشان آرمیدند. دانشمندان اسلامی این مطلب را به طور گسترده در کتابهای خویش نقل کرده اند، به گونه ای که این داستان به سر حد تواتر رسیده است؛ یعنی به قدری زیاد نقل شده که جایی برای انکار آن وجود ندارد.

این آیه به آیه «لیله المبیت» معروف شده، یکی از مهمترین آیات فضایل حضرت امیرالمؤمنین^{(علیه السلام)} است؛ فضیلتی که نظیر آن در اسلام برای هیچ کس دیده نشده. این آیه، به فداکاری مخلصانه و بی نظیر امام علی^{(علیه السلام)} که در شب تاریخی هجرت پیامبر^{(صلی ا..علیه وآله)} به سوی مدینه، در بستر آن حضرت خوابید اشاره دارد.

**

سفارش می کنم شمارا به تقوای خدا که پایان نرسد نعمتش و انتها ندارد رحمتش و بی نیاز نشوند از او بندگان.

مرگ پایان و سرانجام آفریدگان است؛ و راه سیر و تکمیل همه اهل عالم؛ و دنیا خانه ای است که سر خط فنایش نوشته و کوچ ساکنانش را ثبت کرده. بیشتر مردم قصد ماندن در آن را دارند؛ و بزرگ نماید ساختمانش را و آن شیرین و خرم است برای جوینده شتابانیکه می گذرد و در دل بیننده فریبنده به نظر می رسد. نجویید از آن بیشتر از اندک؛ و نخواهید از آن برتر از کفایت زندگی؛ و راضی باشید از آن به اندک؛ و چشم نیندازید به دنبال آنچه از او خوشگذرانان دارند. و آگاه باشید همانا امروز میدان مسابقه هست و خود مسابقه فردای قیامت می باشد. که برد این مسابقه جایزه اش بهشت است و عقب ماندگی در آن دوزخ.                                                                                                                      (فرازی از خطبه امیر المومنین روحی فداه در روز عید فطر (

**

اللهم انی اسئلک بحق محمّد و ال محمّد علیک صل علی محمّد و ال محمّد؛ واجعل النّور فی بصری، والبصیرة فی دینی، والیقین فی قلبی، والاخلاص فی عملی، والسلامة فی نفسی، والسّعة فی رزقی، والشکر لک ابدا ما ابقیتنی    (مفاتیح الجنان)

و من ا... التوفیق

یا علی مدد

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]