خلیل من که به رخ کعبه دل و جان است

 به راه او دل و جان چون ذبیح قربان است

شگفت نیست دل و جان فداى جانانى

 که قبله دل مشتاق و کعبه جان است

در آن منا که تمنّا و آرزوى دل است

 به رسم قربان از جان گذشتن آسان است

غرض ز کعبه همان طواف خانه گل نیست 

که خانه دل آرامگاه جانانست

میان کعبه حجّاج و کعبه عشّاق

هزار مرحله ره با دلیل و برهان است

به کعبه آنان بهر طواف خانه روند

ولیک خانه خدا خویش در خراسان است

مرو به مروه صفا جوى و سعى کویى کن

که جاى قوّه نسل خلیل رحمان است

امام ثامن ضامن علىّ بن موسى

که ذات پاکش مرآت نور یزدان است

به حجّ اکبرت ار آرزو بود دریاب

که در زیارت این کاخِ عرشْ بنیان است

ضریح اقدس او را شرف بود افزون

از آنچه بیت الله را به چار ارکان است

چنانکه رکن یمانى به کعبه اسلام

به رکن شرقى این کعبه یمن چندان است

سربریدن انانیّت ها

امروز، با سربریدن قربانی، تمام «انانیّت»ها و هواها را سر می بریم و از هر آنچه غیر خداست می بریم و چشم امید و طمع، از غیر او می بندیم. امام معصوم علیه السلام به «شِبلی» فرمود:... هنگامی که قربانی خویش را ذبح می کردی، آیا بدین نکته آگاه بودی که گلوی طمع را می بری؟ و آیا به این حقیقت توجه داشتی که به ابراهیم خلیل علیه السلام اقتدا کرده و فرزند عزیزت را به قربانگاه دوست آورده ای تا فدای معشوق کنی؟ شبلی گفت: نه توجه نداشتم.... فرمود: پس قربانی نکردی!

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]