باز هم چـــــند صباحـــــــی ســخن از او گوییـــم     ز گل یـــــــــاس بوی نرگــــــــس خود میجوییم

باز هم داعیـــــــــــــه چشـــم به راهـــــی داریم     چــــــــــند روزی به ســر جـــــاده نگاهی داریم

شــایــد این راه که رفتـــیم نبــــاشد ره وصــــــل     یا خوشــی ها همه فرع است، نباشــد ره اصل

نکنــد گـــــــول هوســــــــهای خیـــــالی بخوریم     چشــــــم خود بســـته و یک میوه کالی بخوریم

همـــــه بنشـــسته که فریــــاد رســـــــی می‏آید     همــــه لب بســـــته که یک روز کسی می‏آید

این که ما لب به سخن بسته خموشیم خطاست     این که یوسف به عزیــزی بفـروشیم خطاست

لـــــب گشاییــــم و بگوییـــم که مـا کــَـس داریم     هر که نـــــازد به کسی ما گـــل نرگس داریم

کاش میشــــد که مـــرا دور ســــــرش گرداننــــد     حلقــــه بر گــــوش شده پــای رکابـش خوانند

خوب میشــــد که شبـــی نافــــله قوتــــــم باشد     عکــــس آن مه چهره در قـــــاب قنــوتم باشد

خوب میشـــد کــه مــــــرا نیـــز خریــــــدار کننــــد     با کــــلافـــی به کفــــم راهـــی بــازار کننــــد

به خدا یوســـــف ما هســــت بگو یــــــار کجاست      سـر بــــازار عیــــــان است خریـــــدار کجاست

هیچ شــد نـــــدبه یک جـــــــمعه ز جــا برخیـــزیم     قطـــره اشـــکی به تمـــــنای ظهـــورش ریزیم

هیچ شــد بهـــر فـــرج دســـــت دعــــا برداریـــــم     قدمــــی خیـــــــر برای شهــــــــدا برداریــــــم

فکــــر کردی که چـــــرا روزی مــا کـــم شده است     قســمت شیــعه فقـط غصه و ماتم شده است

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]