کاظم، فرو خورنده‌ی خشم و غصب، لقبی بود که درپرتو عفو و گذشت بی‌کران و برد باری و صبر فراوان در برابر نادانان، تو را به آنمی‌خواندند. به راستی هم غصب جایگاه بلند شما و ستم‌های آنچنان سترگ، کظمی اینچنین بزرگ را می‌طلبد!ای هفتمین چراغ هدایت، ای شمس همیشه فروزان، ای مظلومترین مظلومان زمانه، ای زیبا‌ترین ترانه‌ی غربت!
گویی خورشید پشت ابر بودن و چونان دری در صدف ماندن و چه می‌گویم غربت همیشگی و ناتمام انگار همان ارثی است که از پیامبر اعظم (صلی‌الل ‌علیه‌و‌آله) و از کوچه‌های خاکی مدینه برای شما مانده است. حدیث مظلومیت ‌تان از سقیفه تا کربلا و شام و از سرزمین فدک آن ارث حقیقی شما تا سیاه چاله‌های زندان هارون دهن به دهن گشت و همچنان باقی بود! و هرچه تاریخ، این دفتر کهنه ی روزگار را ورق می‌زنی، غربت و مظلومیت افزونتر می‌شود و قصه‌ی نا تمام شما حزن انگیز‌تر از قبل!
تمام دیوار‌های تنگ و تاریک زندان را شاهد می‌گیرم که هفت سال میزبانت بودند و زنجیر‌های سنگین و آهنین را هم! تحمل نکردنی بوده است لحظه‌های تو، می‌دانم!! می‌دانم که فرشته‌های عتید و رقیب خوب یادشان مانده است که روزها را روزه می‌گرفتید و شبها را هم به عبادت می‌ایستادید تا صبح همگام! ای سید عابدان و ای فخر صبور مردان!!
آری دینداری همیشه بهای گرانی دارد و اگر نبود ایستادگی و مقاومت در برابر جور و ستم شاید که شما از قاضی ابو یوسف-آن دنیا طلب خود فروخته- حتی بیشتر حرمت داشتید در دربار حکومت جور عباسی و گرامی‌تر بودید نزد هارون خونخوار!
در آن روزهای خفقان و واهمه شیعیان واقعی شما اما هرگز فراموشتان نکرده بودند و در هر فرصتی ابراز می‌کردند ارادتشان را به شما و اظهار می‌کردند، محبت خالصانه شان را به خاندان نبوت و امامت! از قیام شهید فخ و خدمات علی بن یقطین آن نیروی تربیت شده ی شما که در لباس وزارت هارون که بگذریم، آن مالیت هایی که مردم دور از چشم حاکم می‌دادند به شما و آن بیعت‌های مخفیانه، دلیل محکمی بود برای آنکه بفهماند هنوز هم مردمی که حق و حقیقت را می‌جویند، شما امامشان هستید و لا غیر!
و عجب لحظه‌ای بود، لحظه‌ی دیدارتان با هارون در کنار خانه‌ی کعبه. و عجیب‌تر آن جمله‌ای بود که در جواب او فرمودید.
او با آن غرور و خودکامگی همیشگی اش، گفت:تو هستی که مردم پنهانی به تو بیعت کرده‌اند و تو را به پیشوایی بر می‌گزینند؟!
وقتی که آن جواب تاریخی را می‌خواندم یاد جمله‌های حکیمانه ی مولا (علیه‌السلام) و جوابهای آتشین و بنیان کن حضرت زینب(س) افتادم. انگار تاریخ تکرار شده باشد...
و شما فرمودید:
انا امام القلوب و انت امام الجسوم.
من بردلها و قلبها حکومت می‌کنم و تو بر تنها و بدنها
برای دریافت عکس مناسبت شهادت امام موسی کاظم (ع) کلیک کنید
نطق دلی از یک زندانی...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

السلام علیکِ یا زینب کبری السلام علیکِ یا بنت رسول الله السلام علیکِ یا بنت امیرالمومنین (س)

 
بانوی آسمانی
هنوز صدای زنجیره‏های اسارت از یادمان نرفته است.
هنوز صدای قدم‏های خسته کاروان در خواب‏های نیمه تماممان تکرار می‏شود.
هنوز بوی گریه‏های به خون آغشته، نفسمان را بند می‏آورد.
هنوز روضه‏های عاشورا، لالایی کودکان بی‏گهواره‏ای می‏شود که خواب ظهر عاشورا می‏بینند. هنوز...؛ اما چه زود ما را با این همه درد، تنها می‏گذاری! هنوز شانه‏های ما به سنگینی این همه درد، عادت نکرده است.
هنوز ما محتاج دست‏های مهربان توییم.
سنگ صبور بنی‏هاشم! بانوی آسمانی که روزهاست بی‏ماه مانده است! هنوز تمام پرنده‏ها فرصت نکرده‏اند تا بلاگردانت شوند.
هنوز سینه ‏سرخ‏های عاشق بسیاری می‏شناسم که شانه‏هایت را بوسه نزده‏اند.
هنوز جهان به اندازه تمام روزهای غریب گریه نکرده است، اما تو غریبانه و آرام، دل می‏کنی از تمام روزهای تلخ و دیروزهای زهری که بر تو گذشته است.
می‏روی؛ با دنیایی از غربت و دلشکستگی.
زخم‏هایت هنوز بر گرده زمان باقی است.
نمی‏دانم این همه درد از تو چه می‏خواست! هیچ سنگ صبوری را یاد ندارم که به اندازه تمام داغ‏های جهان، صبر داشته باشد، مگر تو.
دریا دریا اشک‏هایت، موج‏های سرکش شدند تا سیاهی را از جهانمان بشویند.
تو اولین روضه‏خوان غربت عاشورایی؛ کلمات از دهان گرامی تو پرنده شدند تا خبر رستگاری آفتاب‏های بر نیزه را به گوشه گوشه جهان برسانند.
هنوز زخم‏های عاشورا تازه است و زخم رفتن تو، چشم‏های اشکبار شیعه را کاسه خون می‏کند.
سنگ‏ها، داغ سنگین رفتنت را محکم به سینه می‏کوبند.
آب‏ها، چشمه چشمه خون می‏گریند و ابرها، پر از داغ نباریدن شده‏اند.
دیگر هوای پس از تو، نفس کشیدن ندارد.
نمی‏دانم کدام شانه از این همه تکان گریه، فرو نمی‏ریزد؟
شانه‏های زمین می‏لرزد.
پس از تو، رستاخیز از همیشه به ما نزدیک‏تر شده است.
سنگ‏ها، هوای باریدن گرفته‏اند تا شیشه دل‏هایمان را بی‏مضایقه در درد دوری از تو خُرد کنند.
این همه دل‏های شکسته را باید با باران سنگ بشورانیم تا مگر داغ نبودنت، کمی سبک‏تر شود.
کاش راهی نزدیک‏تر از مرگ برای رسیدن به تو سراغ داشتیم!

مداحی -- حاج محمود کریمی بمناسبت وفات حضرت زینب (ع)-- کلیک کنید...

ادامه بغض عاشقانت یا زینب...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

یاس ها و نرگس ها در بی کران های گذرگاه هستی، عرشیان و زمینیان را در هاله ای از عطر و رویا می برند؛ چرا که عطر وجودشان را از وجود علی (ع) به ودیعت گرفته اند! آب های همه دریاها از انعکاس نام او می درخشند و می خندند و نسیم های بهاری، در وزش لابه لای شاخ و برگ های بیدهای مجنون نام او را زمزمه می کنند و نغمه خوش طنین نام اوست که این گونه بلبلان عاشق را به ترنم در آورده است و بهشت برای خاطر او تمام زنبق هایشان را نثار زمینیان کرده است! او علی است؛ طبیبی که هر کجا که لازم باشد بر زخم ها مرهم می نهد و دل های نابینا و گوش های ناشنوا و زبان های بی کلام را درمان می کند. او علی (ع) است که غفلت و نادانی و حیرت و سرگردانی را معالجه و روشنی های حکمت و عرفان را تقدیم دل ها و جان های تشنه عاشقان الهی می کند.

http://www.ghadir.ca/content/view/237/61/ لینک دانلود گلچین ولادت حضرت علی (ع)-صوتی
قصیده‌ای با نام «فرزند کعبه» برای ولادت حضرت علی (ع)...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

زندگی اجتماعی - سیاسی امامان صحنه‌ی تامل برانگیز احساس مسئولیت ائمه‌ی معصوم در جهت حفظ دین و توسعه‌ی آگاهی و شعور است. پایبندی به اصول و مبانی دین در کنار توجه به اوضاع و احوال جامعه، سبب شده است تا مطالعه کنندگان تاریخ، مشترکات و تفاوت‌های قابل توجهی را در زندگانی آنان شاهد باشند.‌
پس از شهادت حضرت رضا (علیه السلام)، رویکرد عباسیان نسبت به ائمه در ظاهر نیز روی به تندی و شدت گذاشت. امام جواد (علیه السلام)، به بغداد فراخوانده شد و مأمون به رغم اکراه امام جواد (علیه السلام)، با هدف کنترل هر چه بیشتر امام و نیز بازسازی چهره‌ی خود در جامعه به عنوان قاتل حضرت رضا (علیه السلام)، دخترش را به عقد امام درآورد و بدین ترتیب شبکه‌ی جاسوسی خود را تا عمق خانه‌ی امام نفوذ داد.
در زمان امام هادی (علیه السلام)، اوضاع یک پله‌ی دیگر بغرنج‌تر شده بود. حکومتیان که دیگر نظیر گذشته تنها از نژاد عرب نبودند، بر اساس تیره و نژاد به گروه‌های قدرت‌طلب درون دولت عباسی تجزیه شده بودند. آشکارترین اثر این اتفاق، زوال هیبت و عظمت مقام خلافت بود.
ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

امروز زمین آغوش گشوده است تا بار دیگر انسان پاکی از سلاله خاندان پیامبر(ص) را در خود جای دهد و او را به حیاتی برتر از این دنیای دون و در کنار اولیا و انبیا نوید دهد. شهادت جانگداز آن امام همام،امام علی النقی(ع) را به عموم شیعیان جهان تسلیت می گوییم.

 هدیه امام هادی...

نوشته شده توسط : یکی از اعضای کاروان

ثبت نظرات دوستان [ نظر]

چشمه جاری شکافنده علم ها در بیابان خشکیده دانش جوشیدن گرفت و جان جویندگان علم و معرفت را از زلال پر برکت خود سیراب ساخت. شیعه نشان افتخار دیگری بر گردن آویخت و بر این پیشوای معصوم خود بالید. ای افتخار شیعه که در ضیافت خانه حوزه ها و دانشگاه ها سفره پر نعمت دانش تو گسترده است، میلاد مسعودت را گرامی می داریم.
ماه محرم ماه حماسه خونین و همیشه جاویدان کربلا با کوله باری از غم و اندوه سپری شد و در ایام صفر با غم سنگینی که از لاله های خونین دشت کربلا بر دلهایمان همیشه باقی است، در شب میلاد آخرین بازمانده کربلای عطش، اشکهای چشمانمان مضاعف میشود و طپش قلبمان سنگین تر از دیروز و دستهایمان بر پنجره های سخت قبرستان غریب و دلگیر بقیع گره میخورد، آنجا که مأوی شکافنده دانش هاست.
چشم هایت را می بندی و دیوار بقیع را در برابرت می‌‌‌‌یابی و آنگاه که شبکه های پنجره را لمس می‌کنی مرغ جانت پر می کشد که بر مزار های مطهر و پاکشان حضور یابی، صورت بر خاک معطرشان بگذاری و با سوز دل غربت اشان را گریه کنی. این جا مدینه است این جا بقیع است و این چهار بقعه تاریک و مظلوم ... چهار قبر مظلوم را می‌نگری که تنها با سنگی بر روی آنها نشان از مزار شریف گلی از بوستان محمد (ص) دارند.
گل ستاره وجود حضرت باقر در آسمان شیعه تابیدن گرفت؛ اما آسمانی که رخت ماتم بر تن نموده، عزادار دیگر ستارگانی است که ابرهای کینه و سنگ دلی در کربلا، جلوی درخشش آنها را گرفته اند.
امام شکافنده دانش ها که جامع علم و منبع دانش و مشهور به فضیلت و بینش است و درجه علم و دانشش بالاتر از فهم بشری، امام پایداری و تلخی چشیده ای  از حماسه عاشورا که پیمانش با خدا غیر قابل تردید و فضیلت و کمالش غیر قابل انکار است امام علم که چشمه‌های جوشان دانش و فنون و حکمت از اندیشه های این بابغه دین می جوشید و می‌تراوید و اوراق زندگی اش سراسر سرشار از احادیث روایت‌‌ها و کلمات قصار و نصیحت هاست.
شب میلادش، فضای ساکت و آرام مدینه، مبهوت نورافشانی خانه گلین امام سجاد (ع) است و فروغی نورانی، آسمان مدینه را روشن کرده است؛ نوری که از چهره معصوم و منور نوزادی مبارک به آسمان ساطع است. چشمه جاری شکافنده علم ها در بیابان خشکیده دانش جوشیدن گرفت و جان جویندگان علم و معرفت را از زلال پر برکت خود سیراب ساخت.